wczasy, wakacje, urlop
22 October 2011r.
Wieś położona przy szosie Koszalin — Kołobrzeg, w odległości 7 km na południowy zachód od Mielna (dojazd przez Mielenko i skrzyżowanie do Kazimierza i Łękna). W dokumentach wzmiankowana w 1288 roku. Należała wraz z pobliskim, nie istniejącym jeziorem do klasztoru cystersek w Kołobrzegu. Na mapie Lubinusa z 1614 roku Łękno występuje pod słowiańską nazwą Brześć. We wsi znajduje się kościół gotycki z XV wieku, murowany, z czerwonej cegły, dobrze zachowany. Zbudowany na planie prostokąta, jednonawowy, z masywną trzykondygnacyjną wieżą. Na wieży dach namiotowy, pokryty w 1 986 roku miedzianą blachą. Na narożach dachu wieży cztery sterczyny z ostrosłupowymi hełmami. Z zabytkowego wnętrza kościoła, na uwagę zasługują: barokowa ambona z XVIII wieku; antepedium (dolna, przednia część) ołtarzowe, również z XVIII wieku;gotycka, granitowa kropielnica z XV wieku; dwa dzwony gotyckie, z których jeden "Anna" pochodzi z 1519 roku, a drugi z przełomu XVAVI wieku; witraże zawierające kartusze herbowe i sceny biblijne, po 4 w każdym oknie, jeden z nich zawiera datę 1578; obraz "Ostatnia wieczerza" z dawnego renesansowego ołtarza z 1588 roku oraz zegar na wieży z 1889 roku. Nowe są stacje Męki Pańskiej, wykonane przez malarza--amatora Bronisława Makuckiego z Koszalina w 1981 roku.
20 October 2011r.
Wieś letniskowa, położona nad Bałtykiem w odległości 12 km na zachód od Mielna. Dojazd autobusem PKS z Koszalina. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1628, kiedy to część pól uprawnych została zasypana piaskami z nadmorskich wydm. Ówcześni właściciele wsi — ród Damiczów wnosił z tego tytułu prośbę o obniżenie podatków. Z roku 1699 pochodzi wiadomość, że Gąski miały przywilej zbierania wyrzucanego na brzeg morski kamienia wapiennego. Kamień ten na miejscu wypalano, otrzymując dobrej jakości wapno. Gąski należały do Damiczów do roku 1776.
28 October 2011r.
Nadmorska wieś wczasowa — 6 km na wschód od Unieścia, położona na wschodnim skraju jeziora Jamno i w pobliżu jeziora Bukowo. Od południa otoczona terenami bagiennymi, a od wschodu — podmokłym lasem. Z badań archeologicznych wynika, że juz około 4000 lat temu w Łazach istniała osada ludzka. Znaleziono tu siekierki kamienne i narzędzia z rogu. Pierwsza wzmianka pisemna o Łazach w źródłach pochodzi z roku 1278. Istniała tu niewielka przystań rybacka i karczma, której dochody należały do klasztoru cystersek w Koszalinie. W młodszym o dziesięć lat dokumencie mówi się o przystani nad jeziorem Bukowo, należącej do Łazów. Nazwa wsi pochodzi od pojęcia łaz — co oznaczało w języku pomorskim wykarczowane lub wypalone tereny leśne przeznaczone pod uprawę.
28 October 2011r.
Wieś położona nad południowo-wschodnim brzegiem jeziora Jamno w odległości 9 km od Mielna (przez Łazy). Wymieniana w dokumentach z 1308 roku przy opisywaniu granic posiadłości Koszalina. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od olszyn, które gęsto porastały okoliczne, podmokłe tereny, albo od pojęcia — osiek — co oznaczało zaporę obronną. W średniowieczu należała do możnego rodu Święców, o których mówiono, że "mają swoje państwo". Następnie przeszła we władanie rodziny Bartuszkiewiczów, którzy posiadali Osieki przez kilkaset lat. Istnieje o nich wiele legend i podań, między innymi o bratobój-stwie. Bartuszkiewiczowie mieli również posiadłości w Koszalinie i należeli do patrycjuszy miasta. W 1475 roku w sporze księcia Bogusława X z Koszalinem stanęli po stronie księcia. Odstąpili Koszalinowi część jeziora Jamno, co umożliwiło miastu zorganizowanie żeglugi i handlu morskiego.